ایمان به خداوند اصلی ترین و شاید بتوان گفت تنها ملاک غیر قابل خدشه در انتخاب همسر است و تمامی ملاک های دیگر بستگی به خواست افراد و سلیقه ای هستند. با لحاظ کردن هر صفت یا ویژگی سلیقه ای در انتخاب همسر تنها دایره انتخاب خود را از میان مومنان تنگ تر و کوچک تر کرده ایم.
بعد از داخل شدن در دایره ایمان به خداوند اگر هر یک از طرفین شرایط خاص دیگری مانند نوع کار یا شرایط مالی را دانسته و پذیرفته باشند به مشکلی بر نخواهند خورد.
دوست را می توان عوض کرد یا ترک گفت اما آیا همسر هم اینگونه است؟ متاسفانه امروز خیلی از جوان ها به راحتی میگویند: بله می توان همسر را هم ترک گفت. اما به نظرم اینگونه نیست.
راه چاره در ملاک های یک انتخاب خوب و سپس در مهارت های زندگی است. راه چاره در انتخاب راحت و بدون وسواس و سپس سازش در زندگی ست اما بشرط ایمان و اصول حاکم بر ایمان و سبک زندگی مورد نظر اسلام.
آقا به زوجهای جوان فرمودند: بروید با هم بسازید!
لازم نیست همسر شما مثل شما کوهنورد باشد یا برای آمدن به مزار شهدا عشق بورزد ؛ همین که شما به دنبال علایق خود باشید و او را مومنانه دوست بدارید ، به خاطر محبت شما ، او محبوب شما را دوست خواهد داشت. علایق و دوستان و دوست داشتنی های شوهر ، محبوب او خواهد شد. لازم نیست حتی او کوه بیاید اما حتما مانع شما نخواهد شد.
زن مظهر عاطفه است و اگر بر سر لج و بی مهری نباشد ابدا مانع طی کردن هیچ کدام از پله های پیشرفت شوهرش نخواهد بود
حق انتخاب همسر با شما زن هاست؛ اما بدانید که بهترین و زیباترین عشق ها و علاقه ها و زندگی ها آن زندگی است که زن، مردی جز مرد خودش را نشناسد! و بیچاره آن دخترکی که پسرهای متعدد به او ابراز علاقه کرده اند و همه او را غال گذاشته باشند.
اختلاف بین زن و شوهر مثل آب خوردن عادی و جاری است حتی در یک مساله ساده ی ساده. این مطلب را بپذیرید تا بتوانیم به راه حلش فکر کنیم. شما هر چقدر هم که در انتخاب همسرتان سخت گیری کنید باز هم مثل و کپی خودتان را پیدا نمی کنید و اینجاست که باید پرسید: راه چاره چیست؟ آیا در خواستگاری بیستم و سی ام مشکل حل نمی شود؟! آیا می توان گفت: موارد بیشتری را بررسی می کنم تا بالاخره مورد مناسب خودم را پیدا کنم؟! و یا اینکه صبر می کنم و عجولانه دل به دریا نمی زنم!؟ آیا در انتخاب همسر وسواسی نشده ام ؟!
عروس قشنگم:
من نه ماه بار فرزندى را در دل کشیدم تا به دنیا امد،
شبهاى بسیارى تا صبح بالاى سرش بیدار بودم تا او اسوده بخوابد،
وقتى زمین خورد و گریه کرد من اولین کسى بودم که اشکهاش رو پاک کردم،
وقتى اولین بار مدرسه رفت این من بودم که پاى رفتن به خانه را بدون او نداشتم و تمام روز پشت در مدرسه برایش صبر کردم،
وقتى اولین دعوا رو تو مدرسه کرد این من بودم که پشت اش وایسادم،
وقتى لباس نو مى خواست من تنها دارایى ام رو براى اون خرج مى کردم،
وقتى گوشى نو واخرین مدل خواست من براش تهیه کردم،
عروس گلم؛
وقتى امتحان داشت من تشویق اش کردم که ادامه بده وتلاش کنه براى ایندهاش،
وقتى به سن بلوغ رسید و پرخاشگرى هاش شروع شد ، این من بودم که تحمل کردم و چه شبها که تا صبح گریه نکردم واز خدا کمک نخواستم،
عروس نازنینم؛
وقتى براى اولین بار عاشق شد این من بودم که بهش کمک کرد تا عشق رو از هوس جوانى تشخیص بده،
عروس جوان من؛
وقتى اولین بار خواست پشت ماشین بشینه و نشون بده بزرگ شده این من بودم که صبورانه راه و روش رو یادش دادم تا اون رو مسئول بار بیارم،
عروس خوشگلم؛
وقتى اولین بار دست روى دختر مورد علاقه اش گذاشت این من بودم.........
عروس شیرین تر از جانم وقتى تو امدى اون خیلى وقت بود که پسر من بود از لحظه ایى که نطفه اش بسته شد با من ارتباط عاطفى داشت اون تنها پسرم نیست اون قسمت اصلى وجود منِ ،
مرا روبرى خودت نبین
مرا در کنار خودت قرار بده
من بهترین سالهاى عمرم را به پاى فرزندى نشستم که تو امروز شوهر خطاب مى کنى
من مهمان ناخوانده نیستم
من یک مادرم
با سالهاى طولانى رنج و درد
من پسرم را با اشک چشم ام بزر گ کردم
پسر من میوه درخت ٢٥ ساله من
حق دیدن وبودن و حرف زدن من با پسرم را تو از من نگیر
مرا انگونه که هستم بپذیر
با تمام بدیهام
فقط فراموش نکن مردى را که تو امروز شوهر مى نامى ،روزى عزیز کرده و بزرگ شده در دامن من بود
عروس گلم؛
روزى تو هم در صندلى قضاوت مادر شوهر عروس مى نشینى...... خیلى مراقب باش
دوستت دارم ، چون پسرم تو را دوست دارد.......
